Selamlar.
Yazmayalı uzun zaman oldu haliyle çok şey birikti.
Sonu aynı aktörleri farklı aynalarımızı taşlıyoruz her gün.
Bana kalırsa dostlar, Konya'da köpeğe vurulan her darbeye bir el atmışlığımız oldu.
İstismara uğrayan çocuğun kapısına bir kilit, şiddet gören kadının yüzüne bir tokat, hayatın ekonomik sorumlulukları altında ezilen erkeğin sırtına bir taş koymuşluğumuz var.
Ne de olsa bizden olanı daha çok sevmişliğimiz var.
Bir basamak üstünde olduklarımızın önünde dev olduk.
İş görülecekse önünde düğme iliklediklerimiz de oldu.
Renkler bizimle ayrıştı unutmayın, gökkuşağına düşman oldu bazılarımız.
Belki kötülere 'hadi yap' demedik ama yapılanların karşısında olmadı çoğumuz.
Ormanları biz yakmadık ama İnstagram hikayelerinde yeşermedi toprak.
Diriyle olan kavga yetmedi ölene kin kustuk.
En masum olanımız trafikte üç saniye beklemeyi başaramadı.
Akıl, vicdan, nezaket, adalet...
Uzak şehirlerden öte başka gezegenler bizim için.
Çöplükteki güller gibiyiz.
Hepimiz biricik ama biraz koku, biraz leke, biraz zehir.